My First Born - Part 1

Bismillahhirrahmannnirahim,

Begini, beberapa minggu sebelum cahaya mata pertama Wawa lahir. Wawa rasa sangat sangat sangat moody. Mudah tersentuh. Rasa nak menyendiri. Even dengan suami sendiri pun Wawa kurang sembang. Dengan family Wawa pun. Rasa down yang entah. Dalam hati Wawa pun "mungkin sebab pembawakkan". Pada masa yang sama Wawa tahu ini ada yang tak kena. Cuma....apa yang Wawa boleh buat hanyalah think positive.

Check up kedua terakhir kat klinik kerajaan pergi lah scan. Semuanya normal. Kedudukan baby normal. Tapi... hati Wawa still tak lega. Kebetulan masa tu Wawa ada macam macam masalah. Antaranya Wawa hilang client terbesar, ada pulak kawan kawan sindir sindir kat facebook, susah nak jumpa suami sendiri (tempat kerja lama) dan banyak lagi. Jadi Wawa fikir mungkin sebab ni kot hati Wawa tak tenang. Bukan sebab baby.

Tapi..... keesokkan harinya Wawa ajak Boy pergi scan lagi but kalini kat swasta. Boy cakap lah kenapa nak pergi? Kan semalam dah pergi. Wawa cakap saja je. Malaslah nak cakap tak sedap hati ke apa. Dan dia pun ikutkan aje lah.

Scan punya scan. Baby Wawa songsang. Bayangkan semalam okay, harini songsang. Ofcourse menangis. Tapi orang keliling pujuk. Dorang kata normal. Nanti baby akan pusing balik. Jadi Wawa pun ikutkan apa yang dorang cakap. Wawa biarkan. Tapi hari hari mengadu domba kat Boy "risau lah b risau lah". I bet dia mesti rimas punya. Hari hari!!!

Nak buat macam mana. Semua kata normal. Jadi kitorang pun laluilah hari hari kitorang macam biasa. Balik Melaka lah. Balik kampung Boy kat Johor lah.

Seminggu sebelum bersalin, Wawa pergi Summit dengan Boy. Ada aunty cina ni tegur. And aunty ni pelik. Dia kata "you bersalin minggu depan". Wawa pun "excuse me". Baru lah dia tanya you berapa bulan dah. Wawa jawab 9 due awal october. Dia kata I tahu you lahir next week. Wawa senyum je. Oh yeke. Then gelak gelak je la.

Tiga hari selepas tu, Rabu 21 September. Wawa pergi check up klinik kerajaan. Kali ni pergi sesorang. Sebab Boy kerja. Time ni terus Wawa cerita kat nurse Wawa. Minggu lepas scan kat sini normal. Tapi esoknya scan kat swasta songsang. Nurse pun terkejut. Terus dia bawak Wawa jumpa doctor. Boleh pulak doctor doctor and nurse nurse berkumpul discuss pasal kes Wawa. Nurse tu boleh pulak tanya tanya "boleh ke jadi macam ni doctor". Tahu doctor jawab apa "entahlah, boleh la kot dah jadi macam ni". Tu maknanya apa? Kes Wawa first time terjadi kat klinik tu. Jadi doctor pun suruh Wawa baring and dia nak scan. Scan punya scan ye betul. Baby Wawa still songsang. Terus klinik tu sediakan surat suruh Wawa refer hospital.

Wawa apa lagi.................. masuk kereta teriak sekuat hati. Call Boy. And teriak teriak and teriak. Patu balik rumah sambung lagi teriak sampai Boy balik kerja dia pujuk Wawa. Sedapkan hati Wawa. Terus dia tanya nak makan apa. Meh dia bawak Wawa makan apa je Wawa nak. Wawa pun pilih la 223 PJ sebab Wawa teringin sup kambing and nasi lemak panas.

Esoknya. Bangun awal pagi. Sempat lagi basuh baju. Makan Honey Star and susu. Sementara tunggu Boy siap. Patu terus pergi Hospital. Boy pun sambil tu dia ajar Wawa jalan nak gi Hospital Serdang. Dia suruh Wawa hafal jalan. Kalau kalau lepas ni Wawa nak bersalin dia takde time tu Wawa boleh drive sendiri. Jadi Wawa pun naif naif hafal. Padahal dulu Wawa pernah drive sendiri gi Hospital ni. Cuma lupa.

Sampai je. Terus la pergi kat bahagian O&G bagi tahu apa masalah then Nurse tu suruh duduk nnt dia panggil. Nurse tu panggil je nama Wawa terus la kitorang pergi. Isi isi form terus nurse tu cakap "Pergi kat Wad Bersalin ye" Terus Boy jerit "Haa bersalin harini ke" Hahahahaha. Nurse nurse tu terus gelak -_- Wawa pun gelakkk! Cuwak sangat kenapa!

Sampai je Wad Bersalin kena isi form. Form tu ada cakap pasal nak suami masuk tak masa bersalin and banyak lah. Wawa macam.. Ehh aku nak cek je. Bukan nak bersalin dah pun. Pelik la en. Tapi diam. Duduk je. Boy dah jalan mundar mandir. Semua notes kat board tempat menunggu tu dia baca. Bosan punya pasal. Then nurse panggil. Dia tanya "awak ni kenapa eh, awak nak cek awak songsang kan tak ada apa apa tanda nak bersalin lagi kan". Patu Wawa jawab la ye. Then dia kata nanti dia refer doctor kalau doctor kata kes ni penting kita cek harini. Kalau tak, kita buat appointment je dulu. Then Wawa okay je la. Sebab memang itu yang kitorang expect. Ramai yang cakap kat kitorang "kalau songsang dia akan bg date bila untuk urut, dia tak kan haritu juga warded and bersalin". Jadi, okay je la.

Tapi.... nurse panggil lagi terus suruh masuk. Wawa dah pelik la. Eh apehal lak. Sebab Wawa plan nak jalan jalan ngan Boy. Shopping barang baby ke. Tak nak lah urut harini ke en. Dah lah suami takleh masuk T_T. Wawa masuk, check tekanan darah. Then ditemuramah. Ada allergic ke apa ke. Patu terus baring. Dorang nak dengar heartbeat baby. Kat situ banyak katil..... ada katil yang ada darah. OMG. Patu kat ruang menunggu ramai la ibu ibu yang dah sarat. Macam Wawa rileks je lagi. Tak rasa nak bersalin pon. Ibu ibu sana muka dah biru dah. Jalan sana sini nak bagi jalan bukak lagi besar. Ada yang menangis. Ada yang berselawat. Ada yang tidur. Wawa lak dia suruh baring. So baring la sampai tertidur. Lama jugak sejam! Semata mata untuk dengar hearbeat baby. Tapi en masa dengar benda tu Wawa dapat rasa baby wawa gerak banyak kali. So borak borak la ngan baby.

Then dah habis dengar heartbeat baby dorang suruh duduk. Patu check pulak ngan doct pelatih. LELAKI. Halaaaaaaaaaa. Time tu dah takut dah. Nasib just tekan tekan perut. Bukan tengok bahagian sulit. Dia tekan tekan perut sebab nak tahu kedudukan baby. Patu suruh duduk balik. Wawa boring keluar jap, amek phone sesenyap bawak masuk.

Wawa macam budak baru masuk asrama. Kat form tadi tak dibenarkan bawak phone. Wawa lurus je tak bawak. Tengok ibu ibu mengandung lain rileks je bawak siap charge charge lagi kat plug situ. Patu keluar mintak Boy phone. Boy muka dah toye dah. Ngantuk. Nasib kitorang dah isi perut dah pagi. Wawa suruh dia lunch dulu. Dia kata tunggu settle nanti kita makan kat luar terus. So okay lah. Bawak la phone sorok sorok macam budak sekolah -_-

Haa time tu baru rasa masa gerak laju... sebab leka online. Patu doctor laki panggil. Puan Wan Zulaikha.

Wawa pun bangun la. Dia suruh baring. Tapi katil tu ada darah. Memang tak la. Patu dia suruh doctor pelatih lelaki yang check Wawa tadi tu kemas. Hahaha. Patu baru baring. Then dia tanya apa masalah Puan. Wawa jawab Breech. Then dia tanya pulak doct pelatih apa yang dia dapat berdasarkan pemeriksaan dia tadi. Patu dia tanya. Dah scan belum. Wawa jawab belum. Then doct pelatih bawak mesin scan tu and scan. BABY WAWA MELINTANG!! -___- Patu dia kata apa tah kat doct pelatih macam ada something wrong la ngan baby Wawa. Patu dia kata apa kau tahu "NI KENA WAD NI".

KRIK KRIK KRIK

Dunia Wawa macam terhenti seketika. Apa doctor tu cakap tadi? Kena wad? Maka........ Dicucuknyalah tangan Wawa.


Dan Wawa pun dibenarkanlah keluar seketika. Keluar keluar. Nampak Boy terus ajak dia keluar dari tempat menunggu tu. Bawak pergi tempat takde orang. DAN......MENANGIS!!!!!

"BB SAYANG KENA MASUK WAD"

Boy pulak "Eh yeke, cakap betul betul.". Eh menyampah pulak kita nak jawab soalan dia ni. Hahaha. Nangis tahap entah. Terus lah gi kantin. Berangan nak makan luar. Last last makan makanan hospital lah ye. Since tangan kena cucuk dek benda alah ni. Boy la yang belikan makanan. Boy la yang suap. I princess!! Patu mengadu nasib kat group family. Memasing pulak ingat bersalin harini.

Jenuh Wawa kata eee kena wad je. Mungkin esok balik. (NI LAGI SATU BERANGAN)

Habis je makan pergi lah balik tempat tadi. Tukar baju and tunggu sampai katil available. Kat situ sembang sembang la kami sesama sendiri. Berapa bulan? Normal ke? Duduk mana? Kebanyakkannya dah bukak jalan. Wawa je yang sihat walafiat. Jalan pun steady. Boy pulak ditemani ibu ayah. Wawa takleh keluar dah. So tak dapat jumpa ibu ayah. Ibu Ayah pun nak cepat nak gi err mana tah lupa nama tempat. Kitorang patut ada family day time tu. Wawa dah excited habis dah!! Last last takleh pergi -____-

Patu bila dapat katil. Baru la Boy datang. Hantar barang. NASIB BAIKLAH DAH PREPARE SEJAK MINGGU 30. Hahahahahahaha. Prepare barang awal awal ye you guys. And time ni Wawa cakap kat Boy "Sayang prepare baju ni untuk bersalin nanti. Hmm nanti kena prepare baru. Haihh" Hahaha. Mengeluh. Padahal tak tahu yang Wawa memang dah nak dekat bersalin dah ponnn.

Boy dia sekejap je kat hospital. Sebab bukan waktu melawat. Wawa time tu nak nangis nak oiii!! Bayangkan duduk asrama pun tak pernah!!! Patu buat la status "Hospital banjir". Ada yang tak faham. Tapi ofcourse Ateeqah Halim faham. Terus dia kata hari tu Sekinchan pun banjir awak buat. Hahahaha. Bayangkan umur err 23 kot time tu . Kena tinggal kat Sekinchan for few days shooting short film. Bantai menangis. Ehhhh kau ingat kau budak budak!!! HAHAHAHA BODOH GILA BILA FIKIRKAN BALIK!!!! Tapi toksah masa 23. 25 tahun duduk hospital pon nangis!! Hahahaha. Wawa form 6 ulang alik rumah. Degree pun ulang alik rumah. Mana duduk hostel. Tu yang macam tuuuu.

Ingat tak awal entry tadi ada kawan sindir kat facebook. Salah satu yang dia sindir "dah nak jadi mak mak pun perangai macam baby baby lagi". Malam tu memang tengiang ngiang sangat apa yang dia cakapkan tu. You have no idea. Cara kita dibesarkan berbeza. Sedih weh. Tu ke kawan? Takpe la, biar orang buat kita, kita jangan buat orang. Kan ? Time tu macam.... ahhhhh!! I can do this! Demi baby Wawa! Jadii..... nangis nangis punn.... berjaya la jugak survive. Hahaha. Survive pi tandas sendiri. Masa pregnant dulu, gigih la Boy ngantuk ngantuk tunggu depan pintu bilik air sampai Wawa settle. Haha.

Well, ni first time Wawa tidur hospital. Pengalaman..... since ni wad bersalin. Jawabnya........ takleh tidur. Hahahahaha. Ada saja bunyi baby nangis. Nak nak orang sebelah kiri Wawa anak dia jaundice. Kesian sangat, Wawa tengok dia macam muda. Rupa rupanya bila sembang dia sebaya Wawa. Anak first. So takde pengalaman. Tu anak dia kerap nangis. Tapi bukan anak je nangis. Dia pun nangis. Dengar lah mak dia pujuk dia "mak kena kerja. awak kena kuat. dah jadi mak. kesian kat anak" Mana tak nya baby dia lahir 12 sept. 22 Sept tak discharged lagi. Kesian kan. Stress weh duduk hospital ni.

Boy dia balik lambat. Dia tidur dalam kereta dulu. Agak agak Wawa dah okay baru dia balik. Hahaha. Kesian dia. Pengorbanan seorang daddy itu la dia. :) Jangan cakap mummy je yang berkorban. Daddy pun berkorban. Cuma kita tak bukak mata. Kesian para ayah. Bagi credit sikit!!

Okay sampai sini je.

Nantikan bahagian 2.

Comments

Popular posts from this blog

Eva Aleesa - Melangkah masuk ke alam persekolahan.

Ili Aleeia

Sambutan Hari Kemerdekaan ke 65